12 Ocak 2013 Cumartesi

Muhakeme

Bir insanı seni sevmiyor diye suçlayabilir misin? Evet, sevmediğini söyledi ama öyle davranmadı. Ona karşı duygularım olduğunu bile bile benimle görüşmeye devam etti. Belki de arkadaşlığımdan keyif alıyordu. Sohbetimi seviyor, benimle dertleşmekten hoşlanıyordu. Belki de onu önemsediğimi, iyiliğini istediğimi, kötü niyetli olmadığımı biliyordu. Bu yüzden benden kopamıyordu. Bir şekilde hayatında olmamdan memnundu. Bilmiyorum.

İnsan sevildiğini hissetmek ister. Egosunu, gurunu okşar birinin seni sevmesi. İhtiyaç duyduğunda şefkatime sığınmayı seviyordu belki de. Üstelik keyif aldığı tek şey arkadaşlığım da değildi. Bedenimi, bedenimin ona yaşattığı hazzı seviyordu. Ne zaman ihtiyaç duysa, bu keyfi de benimle yaşıyordu. Ama daha ötesi yoktu içinde. İlgiye ya da bedensel hazza ihtiyaç duyduğunda istiyordu beni hayatında. Onun dışında hiç yokmuşum gibi davranıyordu. Daha fazlasını istemem suçtu. Her şey ancak o istediğinde gerçekleşirdi. Bilmiyorum, benim incindiğimi, ona karşı hislerim olduğunu ve böylesi tek taraflı bir ilişkinin canımı yaktığını düşünüyor muydu? Kendi çıkarları için beni harcadığını fark ediyor muydu? Böyle bencilce bir ilişkiyi nasıl devam ettireceğini planlamıştı? Muhtemelen düşünmemişti bile. Evet onu beni sevmediği için suçlayamam ama bunlar için onu suçlayabilirim.

Beni kendince sevmiştir belki de ama bu benim istediğim biçimde olmadı hiçbir zaman. Takılı kaldım, hatta evet Sezen şarkısındaki ben sende tutuklu kaldım. Olmayanı oldurtmaya çalıştım. Vazgeçtim sonra. İçimde sayısız kavgalar ettim onunla. Hepsinin boşa olduğunu görüyorum şimdi. Sadece kendime zarar. 

Bu arda ne kadar da çok "belki" varmış kafamda, yazarken fark ettim.

Öfkem diner gibi, affeder miyim onu ilerde bilemiyorum. Zaten neyi affedeceğim ki? Her şeyi bilerek kabullenmedim mi? Evet, çok hata yaptı. Ondan vazgeçeyim diye acımasız hareketleriyle, yüzüme vura vura gerçekleri anlatmaya çalıştı. Olduğu gibi kabullenen bendim. Nasıl da yazık olmuş içimdeki sevgiye. Tamamen benim seçimim. Geride bırakamamak, özlemek de benim suçum. Hala ve ısrarla...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder