Beklenen gün geldi ve bizimkiler yazlığa sonunda gitti! Evim evim güzel evim ! Ev bana kaldı. Nasıl mutluyum anlatamam. Bütün kışı evde oturarak geçirdiğim için normalden daha çok annemlerle vakit geçirmek zorunda kaldım. Belki de bu sene kadar hiç bir yıl evde yalnız olmayı bu kadar çok istememiştim. Zaman nasıl oldu bilmiyorum ama su gibi akıp geçti ve gittiler.
Öyle çok özlemişim ki evde bir başıma olmayı anlatamam. Anneannem çok gürültü yapan bir insandır sağolsun, hiç de evden çıkmadığı için baya varlığı yer kaplıyor. Nasıl sessiz şimdi ev. İstediğim gibi kitap okuyup, müzik dinleyebiliyorum. Salonda kanepeye uzanıp dvd izlemek bile büyük bir lüks şu an benim için. Yahu evde donla dolaşabiliyorum yok daha ötesi. Sırf bu güzellikleri yaşamak için gece dışarı bile çıkmadım. Koydum şarabımı, açtım filmimi, keyif yaptım. Ben cidden yanlız yaşaması gereken bir insanım. Dış dünyada arkadaşlarımla konuşmayı severim, herkes ne kadar şirin, sıcak kanlı, konuşkan olduğumu söyler. Ama işin aslı ben susmayı daha çok seviyorum, kimse bilmiyor. Sessizliğe aşık bir insanım. Arabayı alıp tek başıma dolaşmayı çok seviyorum mesela. Açıyorum bazen müziğin sesini sonuna kadar, sahilde basıp gidiyorum. Tamam, kabul yalnızlığın çok koyduğu anlar da var. O kadar da suyunu çıkarmıyım şimdi :)
Bu yaz evdeki yalnızlığım son senekilerden daha farklı. Ama olsun,umrumda değil. Kimsecikler yok, istediğimi yapabiliyorum ya o bana yetiyor. Gece yarısı arabayla dışarı çıkıcam misal. Kıstıranlara küfredicem bol bol ama en çok da özgürlüğümü kucaklayıp, tadını çıkarıcam. O da herşeye bedel zaten !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder