Ataerkil bir toplumda yetiştiğimiz için genelde Türkiye'de bayanlar ilk adımı erkekten bekler. Benim neyim eksik diğer Türk kızlarından, ben de tabiki öyleyim. Yani öyleydim. Ta ki sporda ki yakışıklıya kadar. Yürüyüş bandında deli dana gibi yürürken (!) bir anda yanımda uf puff demden koşan şahane varlığı fark ettim. Nasıl güzel bir yüzü var, nasıl anlamlı gözleri var anlatamam. Dartanyan gibi bıyığı var, sakalları var. Aynadan ufak ufak kesmeye başladım. Anaa göz göze geliyoruz. Yuppi o da beni fark ettii! Ama bir dakika, noluyor ya? Ben niye göz göze geldik mi hemen kafamı çeviriyorum, neden hiç umrumda değilmiş alt mesajını veriyorum?
Hayyyıırrrr ! Egom bunu bana yapamazsın, ben çocuğu çok begendim. Yaa nolmuş bir kerecik de ben baksam dik dik bir erkeğe, ne var yani ? Çocuk da hiç adım atmıyor. Sadece kaçamak kaçamak birbirimizi dikizliyoruz. Niye gelip tanışmıyorsun, bir merhaba demiyorsun be adam ! Bir şey yapmam lazım ama ne? Hemennnn resepsiyondaki kıza gittim, çocugu gosterdim. Adını soyadını ögrendim. Hafiye ben hemen googleladım cocugu. Allah'ım cocuk ödüle doymamış görsel tasarımda dalında. Tek çıkan sonuç, yüzlerce gazetede onun ödül alırkenki resimleri. Sanki paşam ödül alana kadar hiç yaşamamış, ödülü almış ölmüş! Ne facebook, ne twitter. Önce bir sevindim. Alahım sosyal platformlara bulaşmayan adamdan 10 tane cocuk yaparım ben diye hayallere daldım. Sonra cocuk hakkında hiçbir bilgiye ulaşamadığımı fark edince, bu durum hiç de hoşuma gitmemeye başladı. Nasıl bir insanın sosyal iletişim hesabı olmaz? Ben nasıl tanışıcam bu çocuklaaaaaa =( Kimseyle konuşmuyor. Geliyor, sporunu yapıyor ve gidiyor. Gece 102a kadar spor salonunda olan bir adamın sevgilisi olamaz bence.
Ben gerçekten salağım. Yahu babamla aynı salonda spor yapıyoruz. Adamın poposunun dibindeyim sürekli. İki mekik hooop babamın yanına, üç dumble kaldırıyor hemen pıtı pıtı babama maymunluk yapmaya gidiyorum. E gerizekalı karı, çocuk nasıl tanışsın seninle. Babanın olduğu ortamda kıza mı yazılır?! Salak, salak, salak! Ama herşeyin bir çözümü var :) Babamı aradım, Perşembeleri gelmiyormuş. Ve işte o büyük gün, bugün! Ben bugün ne yapıp, ne edip Dartanyan ile tanışmam ena zından bir Merhabalaşmam şart! Ama nasıl??
Off off yıllarca öyle çok alışmışım ki ilk adımı akrşıdan görmeye, şimdi nasıl yapılacağını bilmiyorum. Nasıl utanıyorum, kızarıyorum. Sanki lisedeyim. tenefüs çalmış, koridorda hoşlandığım çocuğu arıyor gözlerim. Gördüğüm anda da utangaç utangaç kafamı çeviriyorum. 25 yaşına geldin, yaşıtların evlenmeye başladı patır patır. Sen mal gibi daha bir Merhaba diyeme emi! Ama bugün başka. Valla kırıcam zincirlerimi. Şimdiden aynanın karşısına geçip gülümseme çalışmalarına başladım bile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder