Bir Pazar Günü Hayali

Böyle bahardan kalma kış ortası güneşli Pazar günleri bende hep keşke bir sevgilim olsa hissiyatı yaratıyor. Pazar sabahı sevgilimin kokusuyla uyansam,  eşortmanlarımızı giyip, yüzümüzün dörtte üçünü kaplayan güneş gözlüklerimizi takıp deniz kenarına kahvaltı etmeye gitsek. Kahvaltıdan sonra türk kahvelerimizi içerken, sevdiğimiz köşe yazarlarını okusak. Sonra da sahilde yürüyüşümüzü yapsak el ele... Çok güzel olmaz mıydı? Yer yüzünde bu hayallere hayır diyebilecek bir kadın tanımıyorum. Her Pazar günü koluna sevgilisini takıp bruncha giden kızları çok kıskanıyorum! Umudumu kaybetmeyeyim diyorum ama benim bu hayallerim hep aptal Hollywood film karelerinde gerçekleşecek cinsten.

Hahayy benim erkeğe mi ihtiyacım var bir Pazar gününün keyfini çıkarmak için diyip alıyorum kitabımı, mp3 playerımı atıyorum kendimi sahile. Ama arkadaş herkes mi çift olur? Bir ben mi yalnızım şu dünyada yahu. Özgürüm ben, kendi kendime yeterim diye gazı alıyorum, sonra çiftleri görüyorum asabım hopluyor. Sanki evren bana bir tarafıyla gülüyor, bunu da gözüme soka soka yapıyor. Oysa hava soğuk olunca öyle mi? Hepsi çil yavrusu gibi dağılıyor, gereksiz vıcık vıcık aşk böcüklerini seyretmek zorunda kalmıyoruz. Sanki bir tuş var, hava güzel olunca biri ona basıyor ve bütün çiftlere toplu bir msg gidiyor; "Hava güzel, çıkın sokağa gıcık edin bütün bekarları! "

Ben mutluluğu kovalarken bekar geçirdiğim koca bir seneyi geride bırakmışım. Andım olsun, bir sonraki güzel havada eger bir sevgilim olursa, bekar yalnız kızları mutsuz etmemek için hep kuytuya kaçıcam. Ama şimdilik bütün çiftlerden nefret etmekte bir sakınca görmüyorum. Tamam ya kıskanıyorum işte, ne var yani :(